Dzisiaj o godz. 19.30 Celebracją Słowa Bożego pod przewodnictwem Biskupa legnickiego Zbigniewa Kiernikowskiego  rozpoczęliśmy  czas wizytacji kanonicznej w Naszym Dekanacie.Biskup, jako pasterz diecezji przybywa na wizytację do każdej parafii, aby umacniać wiernych w wierze i bliżej poznać członków wspólnoty parafialnej. Posługa biskupa w czasie wizytacji to głoszenie Słowa Bożego, sprawowanie sakramentów, a także spotkania z całą wspólnotą parafialną. Wizytacji podlegają też sprawy życia religijnego, apostolskiego i administracyjno-gospodarczego.

Jak pisze ks Biskup Zbigniew Kiernikowski we wprowadzeniu do Celebracji Słowa Bożego ( Dzieło Biblijne im św Jana Pawła II - Siedlce luty 2010 )

Chrześcijanin – raz wszczepiony w Chrystusa w chrzcie świętym – potrzebuje stałego formowania swego życia. Formacja dokonuje się m.in. przez słuchanie słowa Bożego. Naturalnym środowiskiem słuchania jest wspólnota. Nie wyklucza to oczywiście indywidualnych form słuchania (czytania) słowa Bożego, jakimi są np.: lectio divina, medytacja, skrutacja. Niemniej zawsze potrzebne jest odniesienie do wspólnoty, gdyż każdy odbiór słowa Bożego ze swej natury prowadzi do urzeczywistnienia Ciała Chrystusa, jakim jest Kościół. Z drugiej strony, słuchanie słowa Bożego we wspólnocie domaga się osobistej reakcji słuchającego w formie przyjęcia go do swego życia oraz dania odpowiedzi, tak by to słowo mogło stawać się ziarnem, które wpadłszy w ziemię, wyda odpowiedni plon.

Uprzywilejowanym miejscem i czasem oddziaływania słowa Bożego na człowieka jest liturgia jako czynność Kościoła, który w posłuszeństwie Duchowi Świętemu gromadzi się, by w swoich członkach przeżywać egzystencjalną relację z Głową, czyli z Chrystusem, i umacniać w sobie świadomość przynależności do Ciała. Wymowne jest więc gromadzenie się wspólnoty kościelnej w celu słuchania słowa Bożego pod przewodnictwem widzialnej głowy czy pasterza, zwłaszcza pod przewodnictwem biskupa jako głowy lokalnego Kościoła.

Od pierwszego roku mojej posługi biskupiej przewodniczę cotygodniowej celebracji słowa Bożego w siedleckiej katedrze lub w innych kościołach. Czytania są tak dobrane, by przynajmniej niektóre były z tekstów liturgii Słowa najbliższej niedzielnej Eucharystii. Dzięki temu wierni mogą zostać wprowadzeni i przygotowani do przeżywania niedzielnego spotkania ze słowem Boga. Dla kapłanów celebracja stanowi dobrą pomoc w przygotowaniu niedzielnej homilii. Przez publikację spisanych celebracji słowa Bożego chcę podzielić się tym doświadczeniem z innymi. Proponowane teksty są wzięte z odbytych celebracji. Zostały one spisane, ale zachowują w dużej mierze charakter języka mówionego – używanego w liturgii.

Celebracja słowa Bożego ma określoną formę. Najpierw trzeba pamiętać o tym, że jest ona liturgią w stosownej oprawie zewnętrznej – szaty liturgiczne, krzyż, księga Pisma Świętego, światło, miejsce przewodniczenia, stosowne uformowanie zgromadzenia. Nie ma natomiast charakteru konferencji czy dyskusji. Bardzo ważne jest, by słowo Boże zostało odpowiednio proklamowane, a nie tylko odczytane, a psalm responsoryjny – godnie i pięknie zaśpiewany. W zależności od okoliczności i przygotowania zgromadzenia możliwe jest komunikowanie percepcji słowa Bożego w formie świadectwa (echo Słowa) poszczególnych uczestników celebracji. To służy tworzeniu wspólnoty ludzi, którzy gromadząc się na słuchanie słowa Bożego, uczą się dzielić owocami tego, co otrzymują.

Celebracja ma określoną strukturę, która ułatwia wejście w rozumienie słowa Bożego jako działającego w historii zbawienia. Ta struktura jest następująca: dwa czytania pochodzą ze Starego Testamentu, w tym jedno z Pięcioksięgu (Prawa) lub z ksiąg historycznych, drugie – z Proroków lub z ksiąg mądrościowych czy dydaktycznych. Dalej, jedno czytanie z pism apostolskich Nowego Testamentu oraz Ewangelia. Czytania są po części zaczerpnięte z liturgii Słowa zbliżającej się niedzieli i uzupełnione innymi, tak by stanowiły pewną całość ukazującą zapowiedź i drogę realizacji obietnic Bożych (różnych wątków historii zbawienia), aż do ich wypełnienia w Chrystusie Jezusie i przeżywania ich w Kościele. Naturalnie ów wybrany wątek czy aspekt obietnicy stanowi swoisty temat danej celebracji. Nie jest to jednak temat w znaczeniu przyjętym w opracowaniach typu konferencyjnego czy naukowego. Stanowi on pewną oś prowadzenia myśli. Nie ma jednak na celu wyczerpania wszystkich wątków, które mogłyby składać się na jego całość. Inaczej mówiąc, temat celebracji jest pewnym hasłem wywoławczym. Rozwinięcie jego wątków zależy od otwartości uczestników na słowo Boże i na działanie Ducha Świętego. Każde z czytań jest poprzedzone wprowadzeniem. Po czytaniu zaś następuje katecheza celebransa, a następnie – jako odpowiedź zgromadzenia – śpiew psalmu responsoryjnego.

Wprowadzenie do czytań pokrótce przybliża kontekst historyczny i ewentualnie literacki danego czytania oraz wskazuje na analogie między sytuacją życiową pierwotnych odbiorców słowa Bożego a sytuacją uczestników celebracji. Wprowadzenia są przygotowane przez grupę animatorów, którzy wcześniej się zbierają w celu pierwszego kontaktu z tym słowem. To oni w czasie celebracji wygłaszają przygotowane przez siebie wprowadzenia.

Po czytaniu następuje katecheza celebransa. Jest ona aktualizacją wybranych wątków z proklamowanego czytania i ukazaniem ich związku z elementami pozostałych czytań, które tworzą wspomnianą oś tematyczną. Katecheza ma na celu to, by być pomocą w odniesieniu słowa Bożego do życia słuchaczy. Katecheza podprowadza do dania odpowiedzi przez zgromadzenie jako całość oraz przez poszczególne osoby jako uczestników tego zgromadzenia. Ta odpowiedź wyraża się w śpiewie psalmu responsoryjnego, jak również w dawaniu świadectwa przez poszczególnych uczestników, po czytaniach, a przed homilią (lub ewentualnie według uznania przewodniczącego po którymś czytaniu). Dawanie świadectwa nie ma charakteru dyskusji czy wymiany informacji na temat usłyszanego słowa Bożego. Nie jest też pouczeniem, refleksją czy jakąś formą homilii. Jest natomiast podzieleniem się ze zgromadzeniem tym, co dający świadectwo odebrał jako światło Boże i owoc działania Bożego w nim dzięki słuchaniu natchnionych słów Pisma świętego.

Kolejnym elementem odpowiedzi jest modlitwa wiernych. Ta modlitwa jest spontaniczną reakcją uczestników zgromadzenia na usłyszane słowo Boże. Może być dziękczynieniem za to, co uczestnik odebrał jako owoc działania Bożego, bądź też prośbą i wołaniem o przyjęcie tego działania, o światło, które może zaczątkowo pojawiło się, czy o wzmocnienie wiary i nadziei, które to słowo wzbudziło. Modlitwy zostają zebrane przez celebransa we wprowadzeniu do modlitwy Ojcze nasz. Celebracja kończy się przekazaniem znaku pokoju i rozesłaniem .

Dziękujemy za liczne przybycie i wysłuchanie Słowa Bożego . BÓG ZAPŁAĆ

Galeria zdjęć

W Wielką Sobotę w Kościele katolickim, podobnie jak w Wielki Piątek, nie są odprawiane msze. Wielka Sobota kończy się po zapadnięciu zmroku. Później odprawiana jest msza Wigilii Paschalnej, ale są to już obchody Niedzieli Wielkanocnej. Wielka Sobota jest jedynym dniem bez sakramentu Eucharystii.

W Wielki Piątek wspominamy męczeńską mękę i śmierć Pana Jezusa. W tym dniu nie sprawuje się żadnej Mszy świętej. Od rana w kościołach trwa adoracja Najświętszego Sakramentu.Jednak sprawowana jest Liturgia Męki Pańskiej, podczas której najważniejszym momentem jest uczczenie i adoracja Krzyża świetego.Wierni podchodzą i całują krzyż.

Na zakończenie tej liturgii wystawia się Najswiętszy sakrament w postaci monstrancji owiniętej w przezroczysty welon i następnie umieszcza się Go w Bożym Grobie.

W dniu ustanowienia Eucharystii i Kapłaństwa  kierujemy swe myśli i życzenia w strone naszych kapłanów.

W imieniu Rady Parafialnej , grup modlitewnych , dzieci i młodzieży z Naszej parafii oraz ogółu wiernych składamy Wam Drodzy Kapłani najserdeczniejsze życzenia za dobre serce , posługę przy ołtarzu , w szkole , w konfesjonale , pośród chorych , za cierpliwość i wyrozumiałość , za szczery uśmiech i szczególnie za to , że wnosicie w nasze życie Chrystusa . Szczęść Wam Boże

Wielki Czwartek w Kościele katolickim jest obchodzony jako pamiątka ustanowienia przez Chrystusa sakramentów kapłaństwa i Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy.W kościołach parafialnych odbywa się tylko jedna uroczysta Msza św. sprawowana wieczorem - Msza Wieczerzy Pańskiej, która formalnie rozpoczyna Triduum Paschalne. W jej trakcie podczas śpiewu „Chwała na wysokości..." biją wszystkie dzwony w świątyni. Po zakończeniu śpiewu dzwony i organy milkną. Ich dźwięk powróci dopiero w trakcie liturgii Wigilii Paschalnej.

Historia zegara wieżowego kościoła w Mysłakowicach związana jest z budową pierwszego kościoła w Mysłakowicach. Po nabyciu mysłakowickiego pałacu i przebudowie go na neogotycką letnią rezydencję przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III przystąpiono do budowy kościoła, na co wyłożył pieniądze sam król Fryderyk. Przed ukończeniem budowy wieży dnia 8 czerwca 1838 roku o godz. 6:30 zawaliła się wieża kościelna, grzebiąc 10 robotników. Należy zaznaczyć, aby móc osadzić zegar w wieży, wpierw trzeba zakończyć prace budowlane przy samym obiekcie, ze względu na wielką czułość mechanizmu. Po rozebraniu kościoła do fundamentów i budowie nowego, większego kościoła postanowiono osadzić w niej zegar zaprojektowany do wnętrza poprzedniej wieży, aby nie generować kolejnych kosztów. Dowodem na to jest data budowy na tabliczce budowniczego oraz nietypowe ułożenie szkieletu mechanizmu. Johann Gottlob Scheer był miejskim zegarmistrzem, prawdopodobnie opiekującym się zegarem ratuszowym w Jeleniej Górze. Jego działalność w połowie XIX w.wzorowana była na firmie zegarmistrzowskiej „Hadank & Sohn. Hoyerswerda. Na dzień dzisiejszy z udokumentowanych źródeł możemy dowiedzieć się o trzech zachowanych zegarach tego zegarmistrza: Kościół w Mysłakowicach-1838r, Świątynia Wang-1844r. i Ratusz w Lubawce 1860r. W Mysłakowicach dostrzegamy pracę kowala, typowe kute dzieło rzemieślnicze, w Świątyni Wang, następnie w lubawskim ratuszu widzimy coraz to nowsze rozwiązania konstruktorskie. Wszystkie te trzy zegary są sprawne. Z kroniki parafialnej kościoła w Mysłakowicach, znajdującej się obecnie w parafii Wang dowiadujemy się, że zegar po zamontowaniu w nowej wieży rozpoczął odmierzanie czasu. Oto przetłumaczony zapis:

,,Dziś w południe dnia 20 sierpnia 1840r. o godzinie 12:00 pierwszy raz bił zegar na wieży kościelnej. Kiedy zabije ostatni raz? Kto będzie to słyszał? czy może tylko Bóg!?"

Możemy przypuszczać, że zegar ostatni raz zabił w czasie trwania II wojny światowej, bowiem kościelny i organista zginęli na froncie, a pastor został powołany do przyjęcia posługi kapelana wojennego. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na teren Dolnego Śląska w lutym 1945r. wśród zawieruchy wojennej trudno sprawować codzienną opiekę nad zegarem. Widząc uszkodzone koło wychwytowe-najważniejszy element zegara- możemy stwierdzić, iż osoby niekompetentne próbowały ten zegar nakręcać, bądź uruchomić, co doprowadziło do wyłamania zębów, poprzez co zegar nie był sprawny od czasu zakończenia II wojny światowej. W latach 80-tych XX w. podczas remontu wieży usunięto jedną z czterech tarcz (od strony parku) a skorodowane poniemieckie wskazówki zastąpiono nowymi, powstałymi z blachy kwasiakowej. W 2006 r. podjęto próby jego uruchomienia z pominięciem szkieletu mechanizmu i wybijania godzin za pomocą dzwonów, wykorzystując jedynie tarcze, napędzane za pomocą siłowników elektrycznych oraz głośników, które miały emitować wybijanie godzin. Realizacja tego projektu okazała się tak kosztowna, że ostatecznie odstąpiono od tego projektu.

Na przełomie 2016/2017 r. Jacek Chorągwicki- organista parafii w Mysłakowicach podjął się uruchomienia zabytkowego zegara. Po oczyszczeniu elementów oraz ich regulacji, a także zamówienia u kowarskiego artysty- Pana Artura Daniluka nowego koła wychwytowego, a także po zrekonstruowaniu przez Panów Stanisława Gnypa oraz Józefa Słoninę kurantów, wraz ze sponsorami: Krzysztofem Kruczyńskim i Pawłem Pazurkiewiczem, którzy ufundowali stalowe linki oraz drobne elementy potrzebne do działania kurantów, Firmą Stone Mysłakowice, która ufundowała nowy, brakujący odważnik- zegar na wieży królewskiego kościoła w Mysłakowicach znów może cieszyć oko i ucho każdego przechodzącego, informując o danej godzinie.Jest to zegar kwadransowy, wybijający kwadranse i pełne godziny.Zegar trzeba nakręcać raz na dobę. Na dzień dzisiejszy jedyny działający zegar w Gminie Mysłakowice i jedyny zabytek, przeznaczony do pierwotnego kościoła.

Galeria zdjęć

Film nr.1

Film nr.2

Film nr.3

Film nr.4

Mszą w naszym kosciele  pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłakowicach rozpoczęło się wczoraj (21.01) XVIII Spotkanie Opłatkowe Osób Niepełnosprawnych, organizowane przez Gminny Ośrodek Kultury w Mysłakowicach,naszą  Parafię oraz Urząd Gminy w Mysłakowicach.

W tegorocznym spotkaniu udział wzięło ponad 200 osób.Mszę Świętą koncelebrował biskup Marek Mendyk . To spotkanie to wyraz wdzięczności i podziekowań i jak powiedział biskup Marek Mendyk w wywiadzie dla www.jelonka.com " .... To jest także miły moment, żeby przynajmniej raz w roku, podczas dzielenia się opłatkiem podziękować za każdy gest życzliwości, dobroci, otwartości nie tylko osobom, które służą, ale także tym, którym służymy. Myślę, że jest potrzebny taki moment, żeby powiedzieć sobie: dziękuję, że jesteś ."

Po zakończonej Mszy św. wszyscy udali się do GOK Mysłakowice gdzie został przygotowany poczęstunek. Podczas oficjalnej części spotkania Pan Wójt Michał Orman oraz Pan Grzegorz Truchanowicz  wręczyli  szklane statuetki wszystkim, którzy przyczyniają się do pomocy osobom niepełnosprawnym. Pani poseł Zofia Czernow wspomniała osobę zmarłego w 2006 roku księdza dziekana Tadeusza Grabiaka, twórcę spotkań opłatkowych. Jak mówiła  wrażliwość, dobroć i wyjątkowa życzliwość ludzka była wzorem dla wszystkich, którzy spotykali się lub współpracowali z tym duchownym.Po poświęceniu przez biskupa Marka Mendyka opłatków nastąpiła najbardziej uroczysta część wczorajszego spotkania, czyli łamanie się opłatkiem. Życzeniom, serdecznościom i wzruszeniom nie było końca. Podczas składania życzeń kolędy grał zespół „4SeaSons".(fragment artykułu z jelonca.com)

Galeria zdjęć

Roraty 2016 rozpoczęte

W tym roku pytania na roratach dotyczą Jasnej Góry z okazji 300. rocznicy koronacji obrazu jasnogórskiego. Dzieci biorące udział w mszach roratnich odpowiadają na pytania roratnie i zbierają karteczki z obrazkami do naklejenia na planszy. Tegoroczne hasło rorat 2016 to: W domu Królowej Maryi, bo przez cały Adwent Maryja ze swojego domu na Jasnej Górze będzie Wam wskazywać Drogę, będzie Waszą Przewodniczką na adwentowej drodze do Jezusa.

Zapraszamy wszystkich do wzięcia udziału w RORATACH :)

Galeria zdjęć