Dzisiaj cały dzień trwała adoracja przed Bożym Grobem. Dla nas to szczególny czas pewnego "rozliczenia się" przed Bogiem . "Co naprawiłem w swoim życiu?", Czy sprostałem zamierzonym postanowieniom?", Jak przygotowałem się wewnętrznie do świąt Wielkanocy?"

Lecz najważniejsza w Wielka Sobotę jest wieczorna Wigilia Paschalna.

Ta najważniejsza i najpiękniejsza liturgia Triduum Paschalnego przez liturgie światła doprowadza nas do prawdy, że Jezus jest światłem, które rozjaśniło ciemności zła.

Po liturgii chrzcielnej, rozbudowanej liturgii słowa i eucharystycznej udaliśmy się w procesji rezurekcyjnej wokół kościołów, by radosnym śpiewem i dźwiękiem dzwonków, obwieścić światu zmartwychwstanie Pana.Chrystus zmartwychwstał!

Galeria zdjęć 31.03.2018

Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary.Składają jej wierni uwielbień swych dary.Odkupił swe owce Baranek bez skazy,Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.

Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.Maryjo, Ty powiedz, coś w drodze widziała?

Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.Żywego już Pana widziałam, grób pusty,I świadków anielskich i odzież, i chusty.Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,A miejscem spotkania będzie Galileja.Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy.O, Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.

Radość dzisiejsza, radość tych dni jest tą samą radością, któ­rą przeżywali Apostołowie i uczniowie, kiedy odkryli tę, po ludz­ku mówiąc, niewiarygodną rzeczywistość, że Chrystus ukrzyżowany, Chrystus, który rzeczywiście umarł — żyje, że grób jest pusty. Taka była radość Apostołów, pierwszych uczniów, a potem pierwszych wspólnot chrześcijańskich, pierwszych poko­leń. Rzeczywistość inspirująca radość i radość płynąca z tej rze­czywistości. Tym dla nas ma być uroczystość Wielkanocy, uroczystość niedzielna i oktawa Wielkanocy. (...). Pascha nigdy nie jest mała, zawsze jest wielka: dziś, przez całą ok­tawę, przez całe życie, całą historię. Jest wielka! Posiada Boską wielkość w historii ludzkiej, w wymiarze ludzkiej egzystencji, ludz­kiego życia. Ma wymiar Boskiej wielkości. Haec est dies, quam fecit Dominus — oto dzień, oto okres, oto rzeczywistość, którą uczynił Pan. Należy ona do nas, należy do ludzkiej historii, do egzystencji każdego z nas i wszystkich pokoleń

(Jan Paweł II, Castel Gandolfo, 31.03.1986)

Jaja, baranek, chleb , sól, chrzan , wędlina i kawałek świątecznego ciasta to tylko niektóre z produktów, jakie wierni włożyli do wielkanocnych koszyków.

Jajko - symbol nowego życia, a także baranek , który przypomina o zmartwychwstaniu Jezusa.Księża święcą te pokarmy przeznaczone na stół świąteczny. Tym samym w Kościele katolickim kończy się czas postu. Zgodnie z wielowiekową polską tradycją, poświęcone w Wielką Sobotę pokarmy zostaną spożyte w Niedzielę Wielkanocną.

Wielki Piątek to czas wspomnienia męki Pana Jezusa. Szczególny dzień . To jedyny dzień w roku, w którym nie odprawia się mszy świętej. To dzień najgłębszej żałoby. Wyraża ją liturgia, przypominająca mękę i śmierci Jezusa Chrystusa. Jej centrum stanowi adoracja krzyża.

"Wielki Piątek bowiem ukazuje skalę miłości Boga do każdego z nas. Co więcej, tej miłości nic nie może zniszczyć, jak mawiał ks. Jan Twardowski "Miłość na śmierć nie umiera"

Boże, Ty przez mękę Chrystusa, Twojego Syna, a naszego Pana, zniweczyłeś śmierć, która wynikła z grzechu pierworodnego i jako dziedzictwo przeszła na wszystkie pokolenia, spraw, abyśmy wszczepieni w Chrystusa i uświęceni przez łaskę nosili w sobie podobieństwo do Niego, jak z konieczności natury nosiliśmy podobieństwo do Adama. Panie, do Ciebie się uciekam, niech nigdy nie doznam zawodu, wybaw mnie w sprawiedliwości Twojej! W ręce Twoje powierzam ducha mego, Ty mnie odkupisz, Panie, wierny Boże.

Wieczorną mszą Wieczerzy Pańskiej, odbywająca się w Wielki Czwartek, rozpoczyna się tzw. Triduum Paschalne – najważniejszy okres w kalendarzu liturgicznym, którego istotą jest rozważanie męki, śmierci oraz zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Dzisiejsza , jedna uroczysta Msza św. sprawowana wieczorem,  formalnie rozpoczyna Triduum Paschalne. W jej trakcie podczas śpiewu „Chwała na wysokości..." biją wszystkie dzwony w świątyni. Po zakończeniu śpiewu dzwony i organy milkną. Ich dźwięk powróci dopiero w trakcie liturgii Wigilii Paschalnej.

W dniu ustanowienia Eucharystii i Kapłaństwa  kierujemy swe myśli i życzenia w strone naszych kapłanów.

W imieniu Rady Parafialnej , grup modlitewnych , dzieci i młodzieży z Naszej parafii oraz ogółu wiernych składamy Wam Drodzy Kapłani najserdeczniejsze życzenia za dobre serce , posługę przy ołtarzu , w szkole , w konfesjonale , pośród chorych , za cierpliwość i wyrozumiałość , za szczery uśmiech i szczególnie za to , że wnosicie w nasze życie Chrystusa . Szczęść Wam Boże

Kapłanów Swoich dał nam Bóg, By nas bronili z mocy złego,

Aby z ciernistych wiedli dróg, Zbłąkane owce wprost do Niego,

Najświętsze Serce ustrzeż ich, We wszystkich życia chwilach złych,

Niech czystym sercem służą Ci, Przez życia swego wszystkich dni.

Już po raz XIX w Mysłakowicach na spotkaniu opłatkowym zebrali się w sobotę 20 stycznia niepełnosprawni oraz przedstawiciele organizacji działających na ich rzecz z powiatu jeleniogórskiego.

Spotkanie to rozpoczęło się okolicznościową mszą św. w kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłakowicach pod przewodnictwem biskupa legnickiego Marka Mendyka. Po jej zakończeniu wszyscy udali się do Gminnego Ośrodka Kultury w Mysłakowicach na drugą cześć .

W tym Liczącym ponad 230 osób gronie nie zabrakło pensjonariuszy Domów Pomocy Społecznej z: Janowic Wielkich, Miłkowa, Kowar, Sosnówki, Nielestna i Szklarskiej Poręby. W uroczystości brali udział również: członkowie Karkonoskiego Sejmiku Osób Niepełnosprawnych, Związku Głuchych, Związku Niewidomych, Towarzystwa Walki z Kalectwem, Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, Stowarzyszenie Osób Przewlekle Chorych „Pomocna Dłoń", Stowarzyszenie „Przyjaciele", Karkonoski Klub Amazonek, Grupa „Niezapominajki" z Mysłakowic, Stowarzyszenie Chorych na stwardnienie Rozsiane oraz uczestników Zakładów Terapii Zajęciowej w Jeleniej Górze i Kowarach oraz Stowarzyszenie Amazonek z Mysłakowic.

Oprócz poczęstunku był też program artystyczny, w którym występowały między innymi nasi najmłodsi mieszkańcy grupa przedszkolaków z Mysłakowic.

Wśród wielu życzeń jakie składano sobie podczas imprezy, oprócz tradycyjnego zdrowia i pomyślności życzono sobie, aby wszyscy obecni spotkali się za rok na dwudziestym jubileuszowym „opłatku" w Mysłakowicach. Należy przypomnieć, że to właśnie w parafii w Mysłakowicach narodziła się idea tego typu spotkań w regionie, które teraz odbywają się w wielu innych miastach i gminach.

Organizatorami tych spotkań jest parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa, Gmina Mysłakowice i Gminny Ośrodek Kultury w Mysłakowicach.

Dzisiaj 14.01.2018 przywieziona została kronika ewangelickiej parafii w Mysłakowicach.

Oryginalny rękopis z lat: 1838-1941 po zakończeniu II wojny światowej wywieziony został

przez ówczesnego pastora z parafii Wang z Karpacza i tym samym uratowany przed zniszczeniem.

Dziś po raz pierwszy od tamtego czasu kronika pojawiła się w rodzimym miejscu.

W dniu dzisiejszym 14 stycznia 2018r. mogliśmy usłyszeć przepiękne kolędy, polskie i zagraniczne, które zabrzmiały w mysłakowickim kościele w wykonaniu Chóru Ekumenicznego z Karpacza. Chór pod dyrygenturą Pana Bernarda Stankiewicza liczy ponad 20 lat i występuje w kraju oraz za granicą.Członkowie chóru to zarówno ewangelicy, jak i katolicy, wspólnie śpiewający na nabożeństwach i liturgiach obu Kościołów, a także licznie koncertując.

Dziś mogliśmy usłyszeć przepiękną muzykę kolędową.

KTO PRZYJMUJE TEGO, KTÓREGO JA POŚLĘ , MNIE PRZYJMUJE

Jednym z bardzo ważnych wydarzeń każdej wspólnoty parafialnej jest – przewidziana w prawie Kościoła – wizytacja kanoniczna przeprowadzana przez Ordynariusza diecezji lub w Jego imieniu. W naszej parafii taka wizytacja odbyła się dzisiaj 07.05.2017 w niedzielę Niedzielę Dobrego Pasterza.

Z tej okazji gościliśmy w naszej wspólnocie Księdza Biskupa Zbigniewa Kiernikowskiego – biskupa Diecezji Legnickiej.

Program spotkania z Księdzem Biskupem przewidywał: spotkanie z mieszkańcami ośrodka MONAR o godz.10.00 ; spotkanie z Radą Parafialną o godz. 10.45 ; udział w Mszy świętej pod przewodnictwem ks Biskupa o godz.12.00 ; Nabożeństwo majowe z udziałem ks Biskupa oraz prezentacja poszczególnych grup i wspólnot naszej parafii, spotkanie z katechetami Dekanatu Mysłakowice o godz.16.00 .

Wizytacja to szczególny czas dla wspólnoty całej parafii, gdy Biskup, jako następca Apostołów - przychodzi do małej owczarni, aby przyjrzeć się jej radościom i troskom oraz aby modlić się wraz z nami i umocnić swoim słowem naszą wiarę. Chrystus w swoim apostole szczególnie nawiedza parafię, aby nam błogosławić.

Tylko w duchu wiary możemy dostrzec głębokie znaczenie tej wizytacji i tak też chcemy patrzeć na ten czas, i prosić Dobrego Pasterza, aby dotknął nas swoją łaską i odnowił nasze życie.

Składamy serdeczne Bóg Zapłać za obecność i wspólną modlitwę

Galeria zdjęć

Dzisiaj o godz. 19.30 Celebracją Słowa Bożego pod przewodnictwem Biskupa legnickiego Zbigniewa Kiernikowskiego  rozpoczęliśmy  czas wizytacji kanonicznej w Naszym Dekanacie.Biskup, jako pasterz diecezji przybywa na wizytację do każdej parafii, aby umacniać wiernych w wierze i bliżej poznać członków wspólnoty parafialnej. Posługa biskupa w czasie wizytacji to głoszenie Słowa Bożego, sprawowanie sakramentów, a także spotkania z całą wspólnotą parafialną. Wizytacji podlegają też sprawy życia religijnego, apostolskiego i administracyjno-gospodarczego.

Jak pisze ks Biskup Zbigniew Kiernikowski we wprowadzeniu do Celebracji Słowa Bożego ( Dzieło Biblijne im św Jana Pawła II - Siedlce luty 2010 )

Chrześcijanin – raz wszczepiony w Chrystusa w chrzcie świętym – potrzebuje stałego formowania swego życia. Formacja dokonuje się m.in. przez słuchanie słowa Bożego. Naturalnym środowiskiem słuchania jest wspólnota. Nie wyklucza to oczywiście indywidualnych form słuchania (czytania) słowa Bożego, jakimi są np.: lectio divina, medytacja, skrutacja. Niemniej zawsze potrzebne jest odniesienie do wspólnoty, gdyż każdy odbiór słowa Bożego ze swej natury prowadzi do urzeczywistnienia Ciała Chrystusa, jakim jest Kościół. Z drugiej strony, słuchanie słowa Bożego we wspólnocie domaga się osobistej reakcji słuchającego w formie przyjęcia go do swego życia oraz dania odpowiedzi, tak by to słowo mogło stawać się ziarnem, które wpadłszy w ziemię, wyda odpowiedni plon.

Uprzywilejowanym miejscem i czasem oddziaływania słowa Bożego na człowieka jest liturgia jako czynność Kościoła, który w posłuszeństwie Duchowi Świętemu gromadzi się, by w swoich członkach przeżywać egzystencjalną relację z Głową, czyli z Chrystusem, i umacniać w sobie świadomość przynależności do Ciała. Wymowne jest więc gromadzenie się wspólnoty kościelnej w celu słuchania słowa Bożego pod przewodnictwem widzialnej głowy czy pasterza, zwłaszcza pod przewodnictwem biskupa jako głowy lokalnego Kościoła.

Od pierwszego roku mojej posługi biskupiej przewodniczę cotygodniowej celebracji słowa Bożego w siedleckiej katedrze lub w innych kościołach. Czytania są tak dobrane, by przynajmniej niektóre były z tekstów liturgii Słowa najbliższej niedzielnej Eucharystii. Dzięki temu wierni mogą zostać wprowadzeni i przygotowani do przeżywania niedzielnego spotkania ze słowem Boga. Dla kapłanów celebracja stanowi dobrą pomoc w przygotowaniu niedzielnej homilii. Przez publikację spisanych celebracji słowa Bożego chcę podzielić się tym doświadczeniem z innymi. Proponowane teksty są wzięte z odbytych celebracji. Zostały one spisane, ale zachowują w dużej mierze charakter języka mówionego – używanego w liturgii.

Celebracja słowa Bożego ma określoną formę. Najpierw trzeba pamiętać o tym, że jest ona liturgią w stosownej oprawie zewnętrznej – szaty liturgiczne, krzyż, księga Pisma Świętego, światło, miejsce przewodniczenia, stosowne uformowanie zgromadzenia. Nie ma natomiast charakteru konferencji czy dyskusji. Bardzo ważne jest, by słowo Boże zostało odpowiednio proklamowane, a nie tylko odczytane, a psalm responsoryjny – godnie i pięknie zaśpiewany. W zależności od okoliczności i przygotowania zgromadzenia możliwe jest komunikowanie percepcji słowa Bożego w formie świadectwa (echo Słowa) poszczególnych uczestników celebracji. To służy tworzeniu wspólnoty ludzi, którzy gromadząc się na słuchanie słowa Bożego, uczą się dzielić owocami tego, co otrzymują.

Celebracja ma określoną strukturę, która ułatwia wejście w rozumienie słowa Bożego jako działającego w historii zbawienia. Ta struktura jest następująca: dwa czytania pochodzą ze Starego Testamentu, w tym jedno z Pięcioksięgu (Prawa) lub z ksiąg historycznych, drugie – z Proroków lub z ksiąg mądrościowych czy dydaktycznych. Dalej, jedno czytanie z pism apostolskich Nowego Testamentu oraz Ewangelia. Czytania są po części zaczerpnięte z liturgii Słowa zbliżającej się niedzieli i uzupełnione innymi, tak by stanowiły pewną całość ukazującą zapowiedź i drogę realizacji obietnic Bożych (różnych wątków historii zbawienia), aż do ich wypełnienia w Chrystusie Jezusie i przeżywania ich w Kościele. Naturalnie ów wybrany wątek czy aspekt obietnicy stanowi swoisty temat danej celebracji. Nie jest to jednak temat w znaczeniu przyjętym w opracowaniach typu konferencyjnego czy naukowego. Stanowi on pewną oś prowadzenia myśli. Nie ma jednak na celu wyczerpania wszystkich wątków, które mogłyby składać się na jego całość. Inaczej mówiąc, temat celebracji jest pewnym hasłem wywoławczym. Rozwinięcie jego wątków zależy od otwartości uczestników na słowo Boże i na działanie Ducha Świętego. Każde z czytań jest poprzedzone wprowadzeniem. Po czytaniu zaś następuje katecheza celebransa, a następnie – jako odpowiedź zgromadzenia – śpiew psalmu responsoryjnego.

Wprowadzenie do czytań pokrótce przybliża kontekst historyczny i ewentualnie literacki danego czytania oraz wskazuje na analogie między sytuacją życiową pierwotnych odbiorców słowa Bożego a sytuacją uczestników celebracji. Wprowadzenia są przygotowane przez grupę animatorów, którzy wcześniej się zbierają w celu pierwszego kontaktu z tym słowem. To oni w czasie celebracji wygłaszają przygotowane przez siebie wprowadzenia.

Po czytaniu następuje katecheza celebransa. Jest ona aktualizacją wybranych wątków z proklamowanego czytania i ukazaniem ich związku z elementami pozostałych czytań, które tworzą wspomnianą oś tematyczną. Katecheza ma na celu to, by być pomocą w odniesieniu słowa Bożego do życia słuchaczy. Katecheza podprowadza do dania odpowiedzi przez zgromadzenie jako całość oraz przez poszczególne osoby jako uczestników tego zgromadzenia. Ta odpowiedź wyraża się w śpiewie psalmu responsoryjnego, jak również w dawaniu świadectwa przez poszczególnych uczestników, po czytaniach, a przed homilią (lub ewentualnie według uznania przewodniczącego po którymś czytaniu). Dawanie świadectwa nie ma charakteru dyskusji czy wymiany informacji na temat usłyszanego słowa Bożego. Nie jest też pouczeniem, refleksją czy jakąś formą homilii. Jest natomiast podzieleniem się ze zgromadzeniem tym, co dający świadectwo odebrał jako światło Boże i owoc działania Bożego w nim dzięki słuchaniu natchnionych słów Pisma świętego.

Kolejnym elementem odpowiedzi jest modlitwa wiernych. Ta modlitwa jest spontaniczną reakcją uczestników zgromadzenia na usłyszane słowo Boże. Może być dziękczynieniem za to, co uczestnik odebrał jako owoc działania Bożego, bądź też prośbą i wołaniem o przyjęcie tego działania, o światło, które może zaczątkowo pojawiło się, czy o wzmocnienie wiary i nadziei, które to słowo wzbudziło. Modlitwy zostają zebrane przez celebransa we wprowadzeniu do modlitwy Ojcze nasz. Celebracja kończy się przekazaniem znaku pokoju i rozesłaniem .

Dziękujemy za liczne przybycie i wysłuchanie Słowa Bożego . BÓG ZAPŁAĆ

Galeria zdjęć

Historia zegara wieżowego kościoła w Mysłakowicach związana jest z budową pierwszego kościoła w Mysłakowicach. Po nabyciu mysłakowickiego pałacu i przebudowie go na neogotycką letnią rezydencję przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III przystąpiono do budowy kościoła, na co wyłożył pieniądze sam król Fryderyk. Przed ukończeniem budowy wieży dnia 8 czerwca 1838 roku o godz. 6:30 zawaliła się wieża kościelna, grzebiąc 10 robotników. Należy zaznaczyć, aby móc osadzić zegar w wieży, wpierw trzeba zakończyć prace budowlane przy samym obiekcie, ze względu na wielką czułość mechanizmu. Po rozebraniu kościoła do fundamentów i budowie nowego, większego kościoła postanowiono osadzić w niej zegar zaprojektowany do wnętrza poprzedniej wieży, aby nie generować kolejnych kosztów. Dowodem na to jest data budowy na tabliczce budowniczego oraz nietypowe ułożenie szkieletu mechanizmu. Johann Gottlob Scheer był miejskim zegarmistrzem, prawdopodobnie opiekującym się zegarem ratuszowym w Jeleniej Górze. Jego działalność w połowie XIX w.wzorowana była na firmie zegarmistrzowskiej „Hadank & Sohn. Hoyerswerda. Na dzień dzisiejszy z udokumentowanych źródeł możemy dowiedzieć się o trzech zachowanych zegarach tego zegarmistrza: Kościół w Mysłakowicach-1838r, Świątynia Wang-1844r. i Ratusz w Lubawce 1860r. W Mysłakowicach dostrzegamy pracę kowala, typowe kute dzieło rzemieślnicze, w Świątyni Wang, następnie w lubawskim ratuszu widzimy coraz to nowsze rozwiązania konstruktorskie. Wszystkie te trzy zegary są sprawne. Z kroniki parafialnej kościoła w Mysłakowicach, znajdującej się obecnie w parafii Wang dowiadujemy się, że zegar po zamontowaniu w nowej wieży rozpoczął odmierzanie czasu. Oto przetłumaczony zapis:

,,Dziś w południe dnia 20 sierpnia 1840r. o godzinie 12:00 pierwszy raz bił zegar na wieży kościelnej. Kiedy zabije ostatni raz? Kto będzie to słyszał? czy może tylko Bóg!?"

Możemy przypuszczać, że zegar ostatni raz zabił w czasie trwania II wojny światowej, bowiem kościelny i organista zginęli na froncie, a pastor został powołany do przyjęcia posługi kapelana wojennego. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na teren Dolnego Śląska w lutym 1945r. wśród zawieruchy wojennej trudno sprawować codzienną opiekę nad zegarem. Widząc uszkodzone koło wychwytowe-najważniejszy element zegara- możemy stwierdzić, iż osoby niekompetentne próbowały ten zegar nakręcać, bądź uruchomić, co doprowadziło do wyłamania zębów, poprzez co zegar nie był sprawny od czasu zakończenia II wojny światowej. W latach 80-tych XX w. podczas remontu wieży usunięto jedną z czterech tarcz (od strony parku) a skorodowane poniemieckie wskazówki zastąpiono nowymi, powstałymi z blachy kwasiakowej. W 2006 r. podjęto próby jego uruchomienia z pominięciem szkieletu mechanizmu i wybijania godzin za pomocą dzwonów, wykorzystując jedynie tarcze, napędzane za pomocą siłowników elektrycznych oraz głośników, które miały emitować wybijanie godzin. Realizacja tego projektu okazała się tak kosztowna, że ostatecznie odstąpiono od tego projektu.

Na przełomie 2016/2017 r. Jacek Chorągwicki- organista parafii w Mysłakowicach podjął się uruchomienia zabytkowego zegara. Po oczyszczeniu elementów oraz ich regulacji, a także zamówienia u kowarskiego artysty- Pana Artura Daniluka nowego koła wychwytowego, a także po zrekonstruowaniu przez Panów Stanisława Gnypa oraz Józefa Słoninę kurantów, wraz ze sponsorami: Krzysztofem Kruczyńskim i Pawłem Pazurkiewiczem, którzy ufundowali stalowe linki oraz drobne elementy potrzebne do działania kurantów, Firmą Stone Mysłakowice, która ufundowała nowy, brakujący odważnik- zegar na wieży królewskiego kościoła w Mysłakowicach znów może cieszyć oko i ucho każdego przechodzącego, informując o danej godzinie.Jest to zegar kwadransowy, wybijający kwadranse i pełne godziny.Zegar trzeba nakręcać raz na dobę. Na dzień dzisiejszy jedyny działający zegar w Gminie Mysłakowice i jedyny zabytek, przeznaczony do pierwotnego kościoła.

Galeria zdjęć

Film nr.1

Film nr.2

Film nr.3

Film nr.4